Trafiłem niedawno na niezwykle interesujące badania naukowe dotyczące tego jak ćwiczyć po skręceniu kostki. Głównymi powikłaniami po tego typu urazie jest mało elastyczna blizna oraz pogorszenie przetwarzania informacji neurosensorycznych.
Ćwiczenie o którym zaraz napiszę wpływać będzie właśnie na kontrolę neurologiczną stawu, co ma zapobiec występowaniu przewlekłej niestabilności stawu skokowego (chronic ankle instability – CAI).
Lambers, Ootes i Ring opisali skręcenia i nadwyrężenia jako najczęstsze urazy sportowe, stanowiące 36% wszystkich urazów sportowych, przy czym najczęstszym miejscem urazu jest staw skokowy (72%). McCriskin oszacował, że w Stanach Zjednoczonych co roku 2 miliony osób doznaje urazu kostki, a koszt leczenia tych urazów jest ważnym problemem zdrowotnym.
Większość skręceń stawu skokowego początkowo powoduje ból i obrzęk, któremu towarzyszą problemy z ruchomością stawów. Ponadto różne zespoły mięśniowo-szkieletowe kończyn dolnych mogą się rozwinąć wtórnie do skutków urazów stawu skokowego. Te wtórne zespoły obejmują:
-
zapalenie powięzi podeszwy,
-
zespół pasma biodrowo-piszczelowego,
-
zespół bólu rzepkowo-udowego,
-
zapalenie ścięgna rzepki, przyśrodkowy zespół stresu piszczelowego,
-
ból przyśrodkowy kolana.
Dodatkowo u 70–80% pacjentów, u których doszło do zwichnięcia stawu skokowego, rozwija się przewlekła niestabilność stawu skokowego (CAI), która jest czynnikiem predysponującym do powtarzających się urazów stawu skokowego.
Skręcenia stawu skokowego są również często związane z upośledzeniami neurologicznymi i mechanicznymi. Niedobory funkcji somatosensorycznych są związane ze spadkiem siły i koordynacji kostki, co może prowadzić do niestabilności stawu skokowego. Funkcję somatosensoryczną, w tym propriocepcję, definiuje się jako szeroko zakrojoną informację sensoryczną pochodzącą z receptorów stawowych (torebek stawowych i więzadeł) oraz z mechanoreceptorów mięśni i skóry, która służy do kontroli postawy i ruchu.
Propriocepcja stawu skokowego jest niezbędna do wykonywania czynności funkcjonalnych wymagających równowagi stojącej i utrzymania ogólnej postawy ciała. W konsekwencji badacze i klinicyści skupili się na poprawie propriocepcji stawu skokowego i stabilności postawy poprzez wykorzystanie programów treningu równowagi i koordynacji w zapobieganiu nawracającym skręceniom stawu skokowego.
Po wnikliwych badaniach naukowcy stwierdzili, że prostą aktywnością zmniejszającą ryzyko komplikacji po skręceniu stawu skokowego będzie tzw. ćwiczenie krótkiej stopy (short-foot exercise – SFE). Ćwiczenia krótkiej stopy (SFE) to szeroko stosowana interwencja treningu równowagi, która została niedawno opracowana w celu poprawy propriocepcji stawu skokowego, wzmocnienia wewnętrznych mięśni stopy, podniesienia i wsparcia środkowego łuku podłużnego (MLA) stopy oraz poprawy dynamicznej równowagi stojącą.
SFE polega na próbie pociągnięcia głowy pierwszej kości śródstopia w kierunku kości piętowej bez podwijania palców u nóg.
Trening SFE znacząco poprawia propriocepcję i równowagę dynamiczną u pacjentów z CAI, u których wystąpiły nawracające skręcenia stawu skokowego. Włączenie SFE mogłoby przyspieszyć powrót do zdrowia po skręceniu kostki i zapobiec rozwojowi CAI. Może także ułatwić szybszy powrót do codziennych zajęć i uprawiania sportu.
Sprawdź prowadzone przeze mnie kursy
Źródło:
- Eunsang L., Juchul Ch., Seungwon L. „Short-Foot Exercise Promotes Quantitative Somatosensory Function in Ankle Instability: A Randomized Controlled Trial” Medical Science Monitor 2019; 25: 618–626.
- Lambers K, Ootes D, Ring D. „Incidence of patients with lower extremity injuries presenting to US emergency departments by anatomic region, disease category, and age.” Clin Orthop Relat Res. 2012;470:284–90
- McCriskin BJ, Cameron KL, Orr JD, Waterman BR. „Management and prevention of acute and chronic lateral ankle instability in athletic patient populations.” World J Orthop. 2015;6:161–71
Podobne wpisy: